Petra Otten, managing partner van inTouch HRM werkt als interim leiderschaps-, team- en organisatiecoach in uiteenlopende organisaties. Zij houdt haar belevenissen bij om er anderen van te laten leren en om te inspireren. Deel 1 vandaag over hoe een gebrek aan leiderschap kan leiden tot verminderd werkgeluk en vitaliteit op de werkvloer.
Ik had haar in het voorbijgaan al verschillende keren zien zitten.
Ze oogde kwetsbaar, rusteloos. Toen ik haar aansprak keek ze me met grote serieuze, beetje verdrietige ogen aan.
Ze vertelde een verhaal, dat ik al vele malen had gehoord. Ik moest terugdenken aan al die andere vrouwen in de afgelopen jaren. Hoe ze bij mij waren gekomen. “heb je even?” Hun verhaal volgde een patroon, dat akelig synchroon liep met het verhaal dat ik vandaag weer te horen kreeg. Ik bleef luisteren, terwijl ik de afloop al voelde aankomen. Ondertussen op zoek naar een haakje voor een positieve insteek, bewonderde ik haar kracht, haar vechtlust. Maar zag haar kwetsbaarheid ook, en kreeg een ongerust gevoel.
“Waarvoor doe je het?” vroeg ik haar toen ze was uitverteld. Ze hield even stil, haar hoofd schuin, en dacht na.
“ Iemand moet dit toch doen, het kan niet dat het niet wordt opgepakt! Niemand doet het!” antwoordde ze toen.
Ze oogde nog breekbaarder, terwijl ze met gebalde vuisten tegenover me zat.
“En je leidinggevende dan, wat vindt die ervan?” vroeg ik.
“Die belt niet terug, ik krijg geen hoogte van hem, het lijkt wel alsof hij het niet belangrijk vindt! Ik heb om een gesprek gevraagd, maar hij komt er gewoon niet op terug. Maar de deadline van dit project is al bijna. En als dit fout gaat….! Ik snap niet dat mijn collega’s dit niet belangrijk vinden”
Ze keek me met droevige ogen aan, er kroop een traan langs haar wang. Een snik ontsnapte. Ze hapte naar lucht. Er ontstonden rode vlekken in haar nek. Afwezig veegde ze haar wang droog. Maar een volgende traan kwam tevoorschijn. Ik bood haar een tissue aan. Ze accepteerde en boende haar mascara van haar wang.
We zaten samen in het werkhokje waar ik haar had aangetroffen, gebogen over haar scherm. Ik vroeg: “En wat verwacht je nu van mij?”.
“Oh, helemaal niets, ik ben al zo blij dat er eindelijk écht iemand naar me luistert! Ik weet het gewoon niet meer. Vorige week zou ik op vakantie gaan, die heb ik gecanceld. Hij had me gevraagd om mijn vakantie uit te stellen. Als ik straks eenmaal op vakantie ben kan ik het allemaal even van me afzetten. Maar ik ben helemaal op…”
Ze keek treurig voor zich uit.
Ik bedacht me wat haar leidinggevende had gezegd tijdens de HR Meeting. Hij kreeg de zenuwen van haar. Wist niet wat hij met haar moest. Het was duidelijk dat ze elkaar niet begrepen. Op die manier zouden haar talenten niet benut worden. En dat was nou net niet het beste scenario voor alle betrokkenen.
“Hoe denk je dat het verder gaat?” vroeg ik hem toen ik hem sprak. “Tja, ik weet het niet. Maar ik laat het je weten of ik haar contract verleng.”
–+-
Toen ze zich had ziekgemeld na haar vakantie, en het er naar uitzag dat het wel even kon gaan duren belde hij op. “Ik denk niet dat we haar moeten verlengen, ze is overduidelijk niet geschikt voor haar functie.” Ik zuchtte en hing op. “Daar gaan we weer.” zei ik hardop tegen mijn collega die binnen kwam lopen.
Een klassiek geval van ambitieuze talentvolle medewerkster, stukgelopen op een gebrek aan leiderschap van haar leidinggevende. En een voorbeeld van een leidinggevende die zich de impact van zijn gedrag niet realiseert en zo een bijdrage levert aan haar burn-out. Te kort door de bocht? Misschien. Maar het helpt om een punt te maken. En hopelijk mensen wakker te schudden.
Als leidinggevende draag je namelijk meer bij aan vitaliteit en werkgeluk dan je denkt. Hoe denk je dat het komt dat maar 9% van alle werknemers ECHT betrokken is bij zijn/haar werk? En dat 70% afhaakt, slechts aanwezig is omdat er geen alternatief is. Met de toenemende krapte op de arbeidsmarkt geen florissant vooruitzicht als je kenniswerkers en schaarse talenten aan je organisatie wilt verbinden.
Het gezegde “people leave their manager, not the organization” is tekenend voor een situatie waarin medewerkers op zoek gaan naar een omgeving waarin ze gewaardeerd, gesteund en geïnspireerd worden om het beste uit zichzelf te halen. Waar ze respect kunnen opbrengen, iets kunnen leren van hun leidinggevende, en waar ze hun talenten kunnen inzetten.
Het is niet zo moeilijk om dit te voorkomen. Het belangrijkste dat nodig is, is inlevingsvermogen, empathie, en een beetje lef. Om eerlijk te zijn als leidinggevende, en om jezelf soms gewoon eens als mens op te stellen. Hoe zou je zelf graag behandeld willen worden?
>>> Herken jij jezelf of een collega in dit verhaal? Neem gerust contact op. inTouch HRM coacht zowel medewerkers als leidinggevenden die zichzelf in dit verhaal herkennen en helpen hen samen een scenario te creëren voor een goede afloop.
